Nie każdy rodzaj drewna nadaje się do palenia w kominku.
Posiadanie kominka w domu kusi przede wszystkim względami estetycznymi, atmosferą, która towarzyszy widokowi otwartego ognia. Jednak urok kuszących iskier może szybko prysnąć, jeśli spróbujemy rozpalić w kominku niewłaściwe drewno. Przy zastosowaniu jakiegokolwiek paliwa niestety nie ogrzejemy już dużej części domu, a co więcej, bardzo prawdopodobne jest, że przysporzymy sobie wielu problemów.
Drewno opałowe – co to jest?
Nie wszyscy wiedzą, że nie każde drewno opałowe jest dobre do palenia w kominku. Drewno opałowe musi być starannie wyselekcjonowane. Musi on sprostać wzrostowi energii, jakości i wilgotności.
Na przykład drewno drzew iglastych nie nadaje się do palenia w kominku. Dzieje się tak, ponieważ zawiera żywicę. To z kolei, pod wpływem wysokiej temperatury, zaczyna się ciągnąć, co praktycznie wyklucza możliwość stosowania takiego drewna w kominkach otwartych. Ponadto żywica odparowuje i wytwarza tłustą substancję, która po osadzeniu się na szybie kominka jest bardzo trudna do usunięcia.
Ponadto podczas spalania drewna iglastego powstaje stosunkowo duża ilość dymu i sadzy, która przyczynia się do zapychania komina, a w skrajnych przypadkach może być przyczyną pożaru.
Dlatego drewno kominkowe
powinno być pozbawione żywicy, najlepiej twarde, zwarte, suche i z jak najmniejszą ilością kory. To właśnie te cechy drewna decydują o wielkości płomienia otrzymywanego w kominku, ilości dymu powstającego podczas spalania oraz o wysokim poziomie osiąganym w pomieszczeniu.
Są to parametry drewna o niskiej kwasowości i zawartości garbników oraz niektórych gatunków drzew owocowych. Kawałki o długości 20-30 cm, które można pociąć na małe kawałki, są idealne do kominka.
Rodzaj i przygotowanie drewna wpływa na to, jak długo się pali i ile ciepła dostarczy.
Kominkiem można ogrzać dom lub spędzić przy nim miły wieczór, przygotowując się na prawdziwy ogień. W obu przypadkach równie ważny jest wybór drewna do palenia w kominku. Rodzaj drewna, jego wilgotność i sposób przechowywania wpływają na sposób spalania.
Jakiego rodzaju drewna powinienem używać w kominku?
Do palenia w kominku należy używać drewna dobrej jakości, suchych drzew, a zwłaszcza drewna twardego. Nie należy spalać odpadów drewnianych, zwłaszcza tych pokrytych lakierem itp. Nie zaleca się również stosowania drewna iglastego – ze względu na dużą zawartość żywicy. Podczas spalania wytwarza się duża ilość sadzy, która szybko zanieczyszcza komin (i szybę kominową). Drewno do kominka powinno mieć wysoką wartość kaloryczną (opałową), czyli należy stosować liście i dobrze wysuszone drewno.
Najbardziej polecanymi gatunkami są dąb, buk i jesion. Drewno z tych drzew pali się najdłużej i wydziela najwięcej ciepła.
Bardzo ważna jest również wilgotność drewna. Jeśli jest ona zbyt wysoka, część energii ze spalania jest wykorzystywana do suszenia drewna. Nie będziemy więc cieszyć się ciepłem kominka ani widokiem rześkich płomieni. Dlatego do wędzenia powinniśmy używać drewna o wilgotności 15-20%. Jak to sprawdzić? Wystarczy go dotknąć. Kiedy drewno jest bardziej wilgotne niż 23-25%, czujemy, że jest mokre. W razie wątpliwości lepiej jest pozwolić drewnu wyschnąć.
Jak przechowywać i ciąć drewno opałowe
Na wilgotność ma wpływ sposób przechowywania drewna. Zanim drewno trafi do kominka, musi być „wysezonowane” w suchym i zadaszonym miejscu przez co najmniej rok. Zakupione drewno należy pociąć na małe kawałki (można to zrobić w wygodny sposób, np. za pomocą piły spalinowej) i ułożyć tak, aby między kłodami był przepływ powietrza. Drewno możemy ułożyć przy ścianie budynku i chronić je przed deszczem od góry (drewna nie należy kłaść bezpośrednio na ziemi, układając drewno należy również zachować odległość ok. 5 cm od ściany). Możemy również ułożyć drewno w stożek (na płaszczyźnie koła). Musimy też pamiętać o ochronie przed wodą – od dołu i od góry.
